Harmoniemusik, w najszerszym znaczeniu tego terminu, to muzyka skomponowana na instrumenty dęte, to także zespół, który tę muzykę wykonywał. W sensie bardziej specyficznym dla epoki muzycznego klasycyzmu termin ten oznaczał muzykę okazjonalną, użytkową, graną często na wolnym powietrzu przez zespół instrumentów dętych, która towarzyszyła rozrywkom i uroczystościom życia dworskiego. Zespoły Harmoniemusik utrzymywali przede wszystkim arystokraci, a za ich wzorem – ośrodki kościelne i miejskie. Pojawiły się one około 1760 roku lecz zwrot w estetyce muzycznej, jaki nastąpił w pierwszych dekadach XIX wieku sprawił, że Harmoniemusik z dnia na dzień coraz bardziej traciła na znaczeniu, by w końcu zupełnie przestać istnieć. Liczne kompozycje tego rodzaju do dziś czekają na swoje premierowe wykonanie, a zbiory wrocławskie są nie mniej imponujące jak te w Wiedniu, Dreźnie, Pradze czy Monachium. Obsada Harmoniemusik w najprostszej postaci do kwintet dwóch klarnetów, dwóch rogów oraz fagotu. W formie rozszerzonej dołącza drugi fagot. Bardziej zamożne dwory mogły pozwolić sobie na uzupełnienie składu o pary rożków basetowych, obojów, oraz – niezwykle rzadko – fletów traverso. W pojedynczych przypadkach linię basową realizował kontrafagot. Z całą pewnością największą perłą muzyki tego rodzaju jest słynna Gran Partita B-dur
KV 361/370a Wolfganga Amade Mozarta napisana na 13 instrumentów dętych. Nieprzypadkowo w jednej z pierwszych scen, w których poznajemy tytułowego bohatera słynnego filmu Miloša Formana Amadeusz zespół Harmonie wykonuje to właśnie dzieło. Harmoniemusik Breslau powstał z inicjatywy multiinstrumentalisty i pedagoga – Tomasza Dobrzańskiego. Ten aktywny propagator życia muzycznego związany w Wrocławiem podczas swojej wieloletniej pracy artystyczno – dydaktycznej wielokrotnie stykał się z bezcennymi zbiorami rękopisów oraz starodruków, znajdującymi się w wielu bibliotekach oraz archiwach swojego miasta. Wśród nich szczególne miejsce zajmują muzykalia związane z praktyką kameralnych zespołów instrumentów dętych, które robiły zawrotne kariery na przełomie XVIII i XIX stulecia.
Ronald Šebesta – klarnet
Tomasz Dobrzański – klarnet
Dominika Stencel – róg naturalny
Marek Kuc – róg naturalny
Elżbieta Jendrysik – fagot
