Kolegium Muzyki Ewangelickiej:
Blanka Dembosz-Tondera – sopran, kierownictwo artystyczne
Szymon Wojnarowicz Trio:
Szymon Wojnarowicz – fortepian
Krzysztof Mysona – kontrabas
Piotr Szałajko – perkusja
Blanka Dembosz-Tondera – wokalistka, klasycznie wykształcona śpiewaczka, improwizatorka, performerka, scenarzystka, reżyserka i poetka. Urodzona w Krakowie, ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w 2002 roku oraz śpiew solowy na Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie prof. Ewy Wdowickiej w 2009 roku. Przez wiele lat kształciła swój głos u profesora Roberta Nakonecznego. Jest laureatką III nagrody na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Iuventus Canti 2009 (Vrable, Słowacja). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Stypendium w sieci” (2020 r.). Posiada w repertuarze muzykę różnych epok, od średniowiecza po utwory współczesne. Jest założycielką Kolegium Muzyki Ewangelickiej, w którym śpiewa i którym kieruje. Występowała z zespołem muzyki improwizowanej KakofoNIKT i od tej pory improwizuje wszędzie, gdzie tylko jest to możliwe. Próbuje sił na polu kompozytorskim tworząc muzykę elektroakustyczną, którą uwielbia, bo nie ma w niej ograniczeń (jej utwory były wykonywane podczas „Krakowskich Nocy Poezji” w 2018, 2019 i 2020 roku, podczas koncertu „Pieśni Księgi” we wrześniu 2020 r., a także podczas festiwalu „Księga która łączy” w Żyrardowie we wrześniu 2021 r.) Współtworzy i organizuje festiwale ( m.in. była dyrektorką artystyczną II Ekumenicznego Festiwalu Muzyki i Sztuki Chrześcijańskiej w Nowym Sączu w 2019 r. i 2020 r., dyrektorką artystyczną festiwalu „Księga, która łączy” w Żyrardowie 2021 r., jest dyrektorką artystyczną festiwalu „Juxta crucem”, dyrektorką artystyczną festiwalu „W Cieniu Sacrum – Dni Kultury Biblijnej” w Radomiu (2022r, 2023r.), współorganizatorką i dyrektorką artystyczną Festiwalu „Via Sacra” w Jaworzu w 2023, jest dyrektorką artystyczną Grudziądzkiego Festiwalu Muzycznego u św. Jana (od 2023r.). Działa na polu teatralnym i wokalno-aktorskim pracując z amatorami i profesjonalistami tworząc kursy i spektakle (m.in. „Bojownice głosu” „Kobiecy głos ma głos” „Głos z prądem” „Głos i elektronika” „Po drugiej stronie Lete”, „Krzątaczki” „Mironalia”. Prowadzi aktywną działalność pedagogiczną.
Szymon Wojnarowicz Trio – zespół podąża za impresjonistycznym podejściem do muzyki, gdzie głównym celem jest oddanie i utrwalenie subiektywnych, ulotnych wrażeń jakie wywiera na artystę otaczający świat. Trio regularnie koncertuje na krakowskich scenach m.in. Jazz Club u Muniaka, Harris Piano Jazz Bar czy Piwnica Pod Baranami. W 2023 roku trio miało okazję zaprezentować się na festiwalu Starzy i Młodzi w Krakowie. Trio nie boi się eksperymentów i sięga po inspiracje pochodzące z muzyki dawnej, ludowej oraz etnicznej, jednak zawsze pozostaje wierne własnej interpretacji i stylowi wyrazistej formy oraz świetlistych i barwnych improwizacji.
Szymon Wojnarowicz – pianista z Krakowa. Nagradzany na konkursach jazzowych m.in. Novum Jazz Festiwal, Baszta Jazz, Spotkania młodych pianistów jazzowych im. Mieczysława Kosza. Przez muzykę wyraża swoje emocje i spojrzenie na świat. Jego inspiracje pochodzą zarówno od legendarnych postaci sceny jazzowej, takich jak Keith Jarrett, Bobo Stenson czy Krzysztof Komeda, jak i od geniuszy muzyki klasycznej, takich jak Aleksandr Skriabin czy Fryderyk Chopin.
Krzysztof Mysona to kontrabasista i gitarzysta basowy pochodzący z Mielca, aktywnie zaangażowany w różnorodne zespoły w Krakowie. Nagradzany na konkursach jazzowych, takich jak KraCamera Jazz (2022) czy Jazz Water Meeting (2023). Jego głównym źródłem inspiracji jest kontrabasista Scott LaFaro, jednak również artyści z innych gatunków muzycznych, jak na przykład Flea, mają wpływ na jego twórczość.
Piotr Szałajko – perkusista z Bielska-Białej, wykształcony na Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. Poza naszym Trio, aktualnie zaangażowany w inne zespoły jazzowe, orkiestrowe, songwriterskie i rozrywkowe, m.in. gra w zespole łączącym cechy wszystkich wymienionych – Hilarious Disasters. W muzyce pociąga go doświadczenie tego, co obecność muzyki czyni w człowieku. Szczególnie w momencie, gdy ów człowiek czyni muzykę obecną, a najlepiej, gdy współczyni.
